Historia derbowych potyczek Miedzi Legnica z Chrobrym Głogów jest niemal tak długa jak historia naszego klubu. Najwyższe zwycięstwo w potyczkach z sąsiadem zza miedzy zespół ze Stadionu im. Orła Białego odniósł na wyjeździe. Wiosną 1997 roku legniczanie wręcz upokorzyli rywali na ich obiekcie.
Miedź mierzyła się z Chrobrym już 56 razy. W minionym sezonie oba zespoły dwukrotnie pogodził remis. We wcześniejszych latach drużyny we wzajemnych pojedynkach punktowały ze zmiennym szczęściem, ale łączny bilans przemawia za Miedzią. Legniczanie odnieśli 21 zwycięstw, przy 22 remisach i 13 wygranych pomarańczowo-czarnych (bramki 69:51 na korzyść Miedzi). Najwyższa wygrana również padła łupem legniczan.
W sezonie 1996/1997 zespół ze Stadionu im. Orła Białego odniósł dwa zwycięstwa. 25 sierpnia 1996 roku legniczanie wygrali na własnym boisku 3:2. Rewanżowe spotkanie odbyło się w sobotę 12 kwietnia 1997 roku w Głogowie. Przed meczem na murawie głogowskiego stadionu gospodarze złożyli oficjalne podziękowania Bogdanowi Sokołowskiemu, który w przerwie między rundami - po dziewięciu latach gry dla Chrobrego - zamienił Głogów na Legnicę. Kibice pomarańczowo-czarnych wielkimi brawami wynagrodzili swojego byłego gracza. Później na sentymenty i wzajemne uprzejmości nie było już miejsca.
Początek derbów byłego województwa legnickiego nie zapowiadał jednak tego, co się wydarzy. Choć już w 1 minucie strzelał Adam Goliasz. Na posterunku był jednak Rafał Kopaniecki. Dziesięć minut później Goliasz znów sprawdził formę bramkarza głogowian, ale i tym razem golkiper Chrobrego nie dał się zaskoczyć. Później do głosu doszli pomarańczowo-czarni. W 13 minucie Tomasz Urbaniak ograł Andrzeja Packa i znalazł się w sytuacji sam na sam. Z dziewięciu metrów posłał jednak piłkę nad poprzeczką. Siedem minut później znakomitej sytuacji nie wykorzystał Marcin Narwojsz. Z kolei w 25 minucie Jarosław Helwig precyzyjnym podaniem obsłużył Henryka Cackowskiego, ale ten strzelając z pięciu metrów przegrał pojedynek z Jackiem Kikowskim.
Niewykorzystane przez głogowian sytuacje zemściły się w 32 minucie. Wówczas Goliasz strzałem głową na bramkę zamienił podanie z narożnika pola karnego wyróżniającego się na boisku Eugeniusza Ptaka. W 39 minucie Kopaniecki wybił na rzut rożny piłkę po dwójkowej akcji Pokora – Kasalik. Chrobry wyrównał osiem minut po przerwie. Cackowski dośrodkował, a piłkę ręką w polu karnym zagrał Artur Wójcik. Arbiter wskazał na jedenasty metr, a do piłki podszedł sam Cackowski. Gracz Chrobrego trafił do siatki, lecz uczynił to bez gwizdka sędziego. Cackowski wytrzymał próbę nerwów. Powtórka okazała się skuteczna.
Miedź odpowiedziała najlepiej jak mogła. W 61 minucie Goliasz dośrodkował z rzutu rożnego, a futbolówkę głową z trzech metrów skierował do bramki Andrzej Pacek. Nie mający nic do stracenia Chrobry rzucił się do ataku. Legniczanie natomiast jak rasowy bokser wypunktowali rywala. W sytuacjach sam na sam trafiali Pokora i Goliasz. Wynik strzałem głową po wrzutce aktywnego Kasalika ustalił Wójcik. Po drugiej stronie boiska okazje mieli jeszcze w 81 minucie Cackowski i w 89 minucie Gmerek, ale Kikowski był na posterunku.
Tamten sezon Miedź zakończyła na siódmej pozycji w ligowej tabeli. Chrobry finiszował na szesnastym miejscu i po czterech latach opuścili drugi poziom rozgrywkowy w kraju. Na zaplecze piłkarskiej elity głogowianie powrócili dopiero po siedemnastu latach. Jak odległa była to epoka w krajowym futbolu świadczy skład ówczesnej II ligi. Miedź obok Chrobrego rywalizowała wtedy z Dyskobolią Grodzisk Wielkopolski, Pogonią Szczecin, Elaną Toruń, MKS-em Myszków, Polonią Bytom, Ruchem Radzionków, Startem Namysłów, Aluminium Konin, Chemikiem Police, Naprzodem Rydułtowy, Górnikiem/Zagłębiem Wałbrzych, Zawiszą Bydgoszcz, Lechią Zielona Góra, Lechią Gdańsk, GKP Gorzów Wielkopolski i Szombierkami Bytom.
Chrobry Głogów - Miedź Legnica 1:5 (0:1)
Bramki: Cackowski (53’) - Goliasz (32’, 75’), Pacek (61’), Pokora (72’), Wójcik (86’)
Żółte kartki: Augustyniak - Wojtkowski, Pacek
Sędziował: Eugeniusz Wyląg (Katowice)
Widzów: 1 800
Chrobry: Kopaniecki – Dutkiewicz, Warszawski, Machaj, Umiński – Narwojsz, Cackowski, Adamowski (75’ Gmerek), Augustyniak – Helwig, Urban
Miedź: Kikowski – Wojtkowski, Pacek, Kisiel, Bartczak (31’ Kasalik) – Łacina, Sokołowski, Wójcik – Goliasz, Ptak, Pokora (81’ Zawadzki)